Wyślij egzemplarz “O kłamczuszku w czarnej sutannie” do biblioteki szkolnej

Kim są Mądre Dzieci? (Fragment książki)

Mądre Dzieci to takie, które nie przestają się dziwić, ciągle zadają pytania i nie przestają także wtedy, gdy już dorosną. I to w zasadzie wszystko. Każdy może być Mądrym Dzieckiem, zarówno dziecko jak i dorosły, zarówno chłopiec jak i dziewczynka – trzeba tylko umieć się dziwić. I tu zdradzimy Ci jedną ważną tajemnicę. Otóż nie jest sztuką pytać o rzeczy niezwykłe, takie jak piorun. Sztuką jest pytać o rzeczy oczywiste, które nikogo nie dziwią. Większość z nas potrafi zapytać, czemu wybucha wulkan, ale niewielu z nas pyta: dlaczego trawa jest zielona, a nie niebieska. Tymczasem właśnie w tym, co wydaje się oczywiste kryją się najważniejsze odkrycia. Chodzi o to, by nie dać się zwieść pozornym odpowiedziom, czyli nie dać się nabrać Kłamczuszkowi. Na pytanie: dlaczego trawa jest zielona, Kłamczuszek odpowie: bo taką ją stworzył Pan Bóg. A gdy zapytać, dlaczego akurat zieloną, to Kłamczuszek powie, że w swojej wielkiej mądrości Pan Bóg uznał ten kolor za najlepiej pasujący do trawy, a niebieski pasował Mu do nieba. A czemu niebieski pasował do nieba? Kłamczuszek powie, że nad Ziemią rozciąga się firmament, nad którym rozlewa się kosmiczny ocean, który Bóg oddzielił od Ziemi, by dać miejsce ludziom do życia. Dzięki Mądrym Dzieciom, które nie zadowoliły się taką odpowiedzią od dawna wiemy już, że nad Ziemią nie ma żadnego firmamentu, ani żadnego oceanu. A jednak takie to właśnie bujdy wciskał ludziom Kłamczuszek przez setki lat. Dojdziemy i do tego. Teraz chcemy Cię uczulić na tę ważną rzecz: nigdy nie przestawaj zadawać pytań i staraj się pytać o to, co najbardziej oczywiste.

A kim jest Kłamczuszek? (Fragment książki)

No cóż, wygląda na to, że Kłamczuszek istniał od zawsze. Jak sięgnąć pamięcią, tam gdzie funkcjonowały skupiska ludzkie, tam funkcjonował i Kłamczuszek. Nie zawsze nosił czarną sutannę, treść jego bujd się zmieniała, ale ich cel zawsze był ten sam: sprawić, by ludzie myśleli o Kłamczuszku jako o kimś szczególnym i otaczali go niezasłużonym szacunkiem. W każdej bowiem społeczności ludzkiej pojawi się ktoś, komu nie chce się pracować, a swoją pozycję buduje na kłamstwach. 

Kłamczuszek był chłopcem nieśmiałym, niepewnym siebie. Wstydził się siebie w obecności starszych. Bał się dziewcząt i starszych chłopców. Nie wchodził w konflikty, był grzeczny w domu, długo trzymał się spódnicy mamy. Z początku patrzył na wszystko wielkimi oczami znad noska pod którym gromadził się brudny gil. Nie chodzi o to, że się z Kłamczuszka śmiejemy – dużo jest nieśmiałych dzieci, być może ty także jesteś takim dzieckiem. To normalne. Z takich dzieci często wyrastają poeci i poetki, artystki i artyści, wynalazcy czy mistrzowie gier komputerowych. Z Kłamczuszkiem jednak było inaczej – on postanowił pójść na skróty, a swoje porażki wynagrodzić sobie w sposób niezupełnie uczciwy. Jak do tego doszło?